#Reprezentant ST – Natalia Nafalska

Natalia Nafalska
Proscenitka #65

Natalia to synonim pracowitości, wytrwałości i ciągłego doskonalenia swojego warsztatu. Od kiedy przyszła na pierwsze zajęcia, aż do teraz, nie przestaje podnosić swojej "recytatorskiej  wartości", co zresztą udowodniła już nie raz (wystarczy spojrzeć na Jej osiągnięcia). Jest jednym z najbardziej utytułowanych Proscenitów i jesteśmy przekonani, że nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Z przyjemnością patrzymy na jej rozwój .
Jej pojawienie się w ST miało miejsce w  styczniu 2013 roku, a pierwsze zmagania z pracą indywidualną przypadają na okres marca 2014 roku. W 2018 - po kilku latach przygotowań i starań - weszła do Teatru Słowa Proscenium.

Motto:

„W tym dniu jest tyle przyszłości

że ręce toną po łokcie

więc rękoma pełnymi dnia

mówię – kocham”

W sumie, to każdy wers, z wierszy Haliny Poświatowskiej mógłby być moim mottem życiowym, ale teraz wybrałam ten cytat. Przypomina mi, że mimo tego ciągłego zamartwiania się, tym co będzie jutro, nie należy zapominać o ludziach, którzy tworzą nasz, osobisty świat. Bo gdyby nie oni, nie byłoby „tyle przyszłości” a nasze ręce nie byłyby „pełne dnia”.

Co robię na co dzień?

Uczę się. Albo może, powinnam się uczyć. Nauka zawsze stanowiła dla mnie kluczowy element życia, więc nie bez powodu wybrałam XIII Liceum Ogólnokształcące w Szczecinie. Jestem w 1 klasie, o profilu biologiczno-chemicznym, więc chyba nie muszę mówić o swoich planach zawodowych. Oczywiście jest też ten marzycielski plan pt. „teatr”… Bardzo lubię czytać poezję (i na głos na scenie, i w myślach w domu),lubię chodzić do teatru, lubię słuchać polskiej muzyki (najbardziej piosenki aktorskiej), lubię jeść. Poza teatrem i biologią nie mam większych zainteresowań, bo do wszystkiego innego mój słomiany zapał dawno zgasł.

Dlaczego teatr?

Banalna odpowiedź: bo to kocham.
Kocham każdy jego element. To dla mnie magiczny świat, w którym w minutę, widza można wprowadzić w inną rzeczywistość. Wzruszyć go czymś, rozbawić, zdenerwować, ogłupić, zachwycić albo nawet w sobie rozkochać. Można tronować nad jego emocjami i to właściwie, czyni mnie tak pewną siebie na scenie. Na scenie mogę być kim chcę, a cała zabawa polega właśnie na tym, żeby widz mi uwierzył.  Żeby faktycznie myślał, że taka jaka jestem na scenie, jestem w rzeczywistości. I dlatego teatr jest dla mnie odskocznią od codzienności. Na moment mogę zapomnieć o problemach, szkole, sprawdzianach, zadaniach, kłótniach i stać się kimś innym.
kliknij w zdjęcie aby przejść do galerii

Skąd pomysł na konkursy?

Właściwie to od konkursów się zaczęło. Najpierw oczywiście tych szkolnych. Dopiero potem zaczęłam pracować z Panią Iwoną Mirońską- Gargas i przekonałam się o tym, że recytacja jednak nie jest tym czym myślałam, że jest do tej pory. Zajęcia w ST otworzyły mi oczy na całą teatralną rzeczywistość i dopiero po 2 latach ciężkiej pracy na cotygodniowych zajęciach wyrobiłam podstawy, do tego, żeby zacząć faktycznie recytować. Wracając do pytania… Myślę, że gdyby nie moja mama nie pisałabym teraz odpowiedzi na te pytania. To ona zauważyła, że skoro jestem takim pewnym siebie dzieckiem i nie boję się deklamować (to nie była jeszcze recytacja), nauczonych się (dzięki babci) na pamięć wierszyków Brzechwy, Tuwima etc., to warto zapisać mnie na jakieś zajęcia. No i tak zaczęła się wyżej opisana przygoda z Recytacją (przez wielkie R).

...ważny dla mnie autor, poeta, prozaik.

No chyba po odpowiedzi na pierwsze pytanie wiemy kto nim jest. Kocham twórczość Haliny Poświatowskiej. Przyciągnęła mnie do niej, jej odmienność od reszty poetów (no, nie zapominając o moim drugim ukochanym- Zbigniewie Herbercie). Pisała wiersze, które pozornie wydają się proste, słowa w nich dosłowne, a przekaz oczywisty. W rzeczywistości okazuje się, że aby je zrozumieć trzeba pomyśleć, w trochę innym kierunku niż zazwyczaj. Jeszcze nigdy nie odważyłam się powiedzieć wiersza jej autorstwa na konkursie. Jednak mam nadzieje, że niedługo poczuje  się  na tyle gotowa, aby o zrobić.

- -  Rozmowa z dnia 8.11.2017 r.  - -

kliknij w zdjęcie aby przejść do galerii