Domem, korzeniem, żywym wspomnieniem
- Sebastian Dudała
Wyróżnieniem, poświadczeniem że jestem ważna dla kogoś, że mam pewien poziom recytatorski, że mam ludzi, na których mogę liczyć i dla których ja mogę coś zrobić
- Wiktoria Gajos
Według mnie Teatr Słowa Proscenium to ludzie. Ludzie o niezwykłej wrażliwości, uważni na świat i drugiego człowieka, którzy poprzez posługiwanie się pięknym słowem, potrafią, choć odrobiną tej swojej wrażliwości podzielić się z innymi.
- Agata Terebus
Za dzieciaka ludźmi, którymi się inspirowałem, radością gdy mogłem dołączyć do tego grona i usłyszeć słowa wsparcia. To Grono ludzi, którego cześć znam i bardzo cenię, którzy wielokrotnie mi pomagali i zawsze będę również otwarty na pomoc dla nich, a resztę bardzo chciałbym poznać
- Karol Moszczuk
Ogromnym wyróżnieniem za pracę nie tylko recytatorską, ale i nad sobą samą oraz możliwością dalszego rozwoju i współpracy z ludźmi, którzy kochają to, czym się zajmują i na których wiem, że mogłabym polegać, jeśli zaszłaby taka potrzeba. Jestem naprawdę wdzięczna, dumna i za każdym razem wzruszona na myśl, że należę do Proscenium
- Andżelika Felczak
Jakbym miał tak po prostu odpowiedzieć to jest teatrem amatorskim dla którego najważniejszym środkiem scenicznym jest słowo ale jakbym miał trochę od innej strony odpowiadać to bym powiedział, że jest to grupa ludzi, która stara się, aby nasz język funkcjonował jak najlepiej w społeczeństwie
- Konrad Prill
O kurcze trudne pytanie, pierwsze co przychodzi mi do głowy to na pewno, pewnego rodzaju zaszczyt, ale i obowiązek, należeć do Teatru Słowa Proscenium. Posługiwanie się żywym słowem zawsze stanowi wyzwanie, czy człowiek zostanie zrozumiany, czy przekaże tym Słowem swoje myśli, odczucia, przemyślenia, emocje. Patrząc jeszcze na to, że jest to Teatr Słowa Proscenium to Słowo jest tym najważniejszym czymś co się znajduje na Proscenium, gdzie to słowo nie może się ukryć za niczym, jest ono najbardziej widoczne.
Proscenium to także ludzie. Od nich czerpiemy nie tylko wiedzę, doświadczenie, ale i wrażliwość. Obecność tak wielu ludzi, którzy się nie znają, są w rożnym wieku, zajmują się czymś innym w życiu, ale mających jedną wspólną cechę, która ich łączy - miłość do słowa, teatru, tworzy dzięki temu piękną, zamkniętą, ale i otwartą na drugiego człowieka grupę.
- Kinga Rozkrut
Wielkim wyróżnieniem i owocem postępu pracy.
- Oliwier Piecuch
Furtką do spełniania marzeń
- Maria Świłpa
Dla Teatru PROSCENIUM najważniejszą formą wypowiedzi scenicznej jest słowo.
Uważamy bowiem, powtarzając za Arystofanesem, że ,,w słowie siła tej sztuki i w nim jej zaleta”. Dlatego też nasze spektakle często pozbawione są scenografii, albo jest ona bardzo oszczędna. Staramy się również zminimalizować potrzebę rekwizytu oraz ruchu scenicznego, nadając tym samym słowu odpowiednią rangę i zwracając na nie uwagę Widza.
Scenariusze naszych spektakli bardzo często powstają z tekstów poetyckich i prozatorskich już wcześniej przygotowywanych na konkursy recytatorskie. Jeżeli uda się nam spowodować wsłuchanie się Widza w treści jakie te utwory zawierają, sprowokować Słuchacza do choćby chwilowej nad nimi zadumy i refleksji, sprawić, że sięgnie on po lekturę usłyszanych utworów, to jest to dla nas największą nagrodą za starania jakich dokładamy, aby zarazić innych naszą fascynacją Literaturą i miłością do Słowa.
Wielkim autorytetem i niedościgłym wzorem Proscenitów jest założony przez Mieczysława Kotlarczyka i funkcjonujący w połowie XX wieku w Krakowie Teatr Rapsodyczny, w którym grał młody Karol Wojtyła. Program tego Teatru i jego założenia inspirowały i nadal inspirować nas będą w pracy nad Słowem.